முகமதியம்/முகமதியன்

இன்னும் கொஞ்சம் காலம் கழித்து, 'கோட்ஸேக்குத் துப்பாக்கி ஏற்பாடு செய்ததே காந்திஜிதான்' என்ற தகவல் கட்டுரை வடிவில் வந்தாலும் வியப்படைந்து விடக்கூடாது. ஏனெனில் அண்மைக் காலமாக காந்திஜியின் வரலாறு அவ்வாறு மாற்றம் பெற்று வருகின்றது.

நிற்க.

முகமதியம்/முகமதியன் விவகாரத்தில் கடைசிச் சாட்சியான காந்திஜியும் கைவிட்டு விட்டச் சூழ்நிலையில், ஆங்கிலேயனிடம் தஞ்சம் புகுந்திருக்கிறார் மலர் மன்னன். நம் நாட்டின் முஸ்லிம்களுக்கான தனியார் சட்டங்கள் 'Mohammedan Law' என்ற பெயரில் இருக்கிறதாம். அதனால், "முஸ்லிம்கள் எனப்படுவோருக்குச் சட்டப்படியான பெயர் முகமதியர்தாம்" என்று மலர் மன்னன் நிறுவ முயற்சி செய்திருக்கிறார். செய்த முயற்சியை முழுமையாகச் செய்திருந்தால் முடிவு வேறாக இருந்திருக்கும். ஒரு காலத்தில், அதாவது நாட்டு விடுதலைக்கு முன்னர் ஆங்கிலேயரின் ஆட்சி காலத்தில் முஸ்லிம்களுக்கான உரிமைச் சட்டங்கள் 'Anglo-Mohammedan Law' என்ற முழுப் பெயருக்குள் அடங்கி இருந்தன:

Fyzee pointed out that Muslim Personal Law, known earlier as Anglo-Mohammedan law, was itself a product of the inter-action between Islamic jurisprudence and the British colonial legal system, and was, therefore, not equivalent to the shari'ah. In preparing the principles of Anglo-Mohammedan law, colonial jurists drew heavily on British notions of justice, thus modifying traditional jurisprudence in several respects.".

பின்னர், 'Anglo' என்ற சொல் அகற்றப் பட்டு அது 'Mohammedan Law' என்ற பெயரில் சுருங்கியது. அதற்குப் பின்னர் 'Muslim Personal Law' என்றே தற்போது அது அறியப் படுகின்றது. 'Mohammedan' என்பது இந்திய முஸ்லிம்களுக்கு ஆங்கிலேயன் வைத்த பெயர் என்ற ஒரு காரணமே போதும், அதை மாற்றியே ஆக வேண்டும் என்பதற்கு. அவன் யார் எங்களுக்குப் பெயர் வைக்க?. இந்திய முஸ்லிம்களின் உரிமைகளுக்காகப் போராடிக் கொண்டிருக்கும் ஒரு சட்ட அமைப்பின் பெயர் All India Muslim Personal Law Board (AIMPLB) but not 'Mohammedan Law Board'. இன்னும் இங்குஆங்கிலேய ஆட்சி நடப்பதாக நினைத்துக் கொண்டு எழுதும் மலர் மன்னனின் வரலாற்று அறிவைப் பற்றி நான் ஏதும் சொல்லிவிடக் கூடாது. "ஹிந்தி, ஹிந்து, ஹிந்துஸ்தான்" கனவில் என்னை சவூதிக்கு அனுப்பி வைக்க முயன்ற மலர் மன்னனுக்கு அங்கு நான் எவ்வாறு அறியப் படுவேன் என்பதை விசாரித்து, அவருடைய கூற்றைத் தவறென நிறுவி இருந்தேன். ஒன்று, தாம் கூறியதே சரியானது என்பதைச் சான்றுகளோடு நிரூபிக்க வேண்டும். இல்லையெனில், நான் விசாரித்தறிந்த தகவல் பொய்யானது என்றாவது சொல்ல வேண்டும். இங்கும் இரண்டில் ஒன்றுதான். இவ்விரண்டையும் விடுத்து இசைக் கலைஞர்கள் சிலரின் பெயரைப் பட்டியலிட்டிருப்பதை எதில் சேர்ப்பது? எல்லா முஸ்லிம்களின் பெற்றோரும் முஸ்லிம்களல்லர்; அவ்வாறு இருந்திருப்பின் உலகின் இரண்டாவது பெரிய சமயமாக இஸ்லாம் வளர்ந்திருக்காது. அவ்வாறே முஸ்லிம் குடும்பத்தில், முஸ்லிம் பெற்றோருக்குப் பிறந்தவர்கள் எல்லாருமே உண்மையான முஸ்லிம்களாக வாழ்வதும் தரம் தாழ்வதும் ஒப்புக் கொண்டவற்றை நிறைவேற்றுவதைப் பொறுத்திருக்கிறது.

ஆதியந்தம் கடந்த உமையாள் தன் பாதம் அகண்ட பரிபூரணமாம் ஐயர் பாதம் சோதியந்தங் கடந்த கணபதியின் பாதம் தொழுதிறைஞ்சிக் கரம் குவித்துப் போற்றி செய்து ...

பாடிய (தாயுமானவரின் தத்துப் பிள்ளையான) குணங்குடியை முழுமையான இந்துவாகவே மலர் மன்னன் வரித்துக் கொள்ளலாம்; எதிர்ப் பேச்சே இல்லை. இறுதியாக, மலர் மன்னன் கேட்டிருந்த ஃபத்வா விஷயத்துக்கு வரலாம். வன்முறையும் பயங்கரவாதமும் மதங்களற்றவை. அவற்றை யார் செய்தாலும் குற்றமே. "அநியாயமாக ஒரு மனிதனைக் கொல்பவன் உலகில் வாழும் அனைத்து மனிதர்களையும் கொலை செய்தவனுக்கு ஒப்பாவான்" என்று எங்கள் இறைமறை கூறுகிறது:

"திண்ணமாக, ஒரு கொலைக்குப் பதிலாகவோ உலகில் ஏற்படும் குழப்பத்தைத் தடுப்பதற்காகவோ அன்றி, ஒருவனைக் கொலை செய்கிற இன்னொருவன் மனிதர்கள் யாவரையுமே கொலை செய்தவன் போலாவான்; மேலும், எவரொருவர் ஓர் ஆத்மாவை வாழ வைக்கிறாரோ அவர் உலக மக்கள் யாவரையும் வாழ வைப்பவரைப் போலாவார்" என்று இஸ்ராயீலின் சந்ததியினருக்கு விதித்தோம் -அல் குர்ஆன் [005:032].

("முகமதியக் கடவுளான அல்லாஹ், யூதர்களான இஸ்ரவேலர்களுக்கு விதிப்பதெப்படி?" என்று மலர் மன்னன் சிந்திக்காமலா போவார்?) இனி, திண்ணை எழுத்தாளர் நாகூர் ரூமியின் கருத்து:

இஸ்லாம் அமைதியான மார்க்கம்தான். ஆனால் நீங்கள் அடித்தால் நாங்கள் வாங்கிக் கொண்டே இருப்போம் என்று அதற்குப் பொருளல்ல. ஒரு கன்னத்தில் அடித்தால் மறு கன்னத்தைக் காட்ட வேண்டும் என்று சொன்ன இயேசுகூட ஒரு கட்டத்தில் கோயிலின் புனிதத்தைக் கெடுத்துக் கொண்டிருந்தவர்களை சாட்டையால் அடித்து விரட்டியதாக புனித பைபிள் கூறுகிறது. ஒரு மனிதன் இன்னொரு மனிதனைக் கொன்றால் சாதாரணமாக அது கொலை என்று சொல்லப்படுகிறது. அதையே போர்க்களத்தில் ஒரு ராணுவ வீரன் செய்தால் அது நாட்டுப் பற்று என்றும் தியாகம் என்றும் பாராட்டப்படுகிறது. போலீஸ் 'என்கௌண்ட'ரில் ஒரு தாதா சுட்டுக் கொல்லப்பட்டால் அதையும் சட்டம் கொலை என்று சொல்வதில்லை. தூக்கு தண்டனை கொடுப்பதை கொலை என்று சட்டம் சொல்வதில்லை. ஆனால் இந்த எல்லா உதாரணங்களிலுமே போவது மனித உயிர்கள்தான்.

செயல் நடக்கும் இடத்தைப் (context) பொறுத்து வரையறைகள், இலக்கணங்கள், அளவுகோல்கள் மாறும். மாற வேண்டும். அதுதான் அறிவுடைமை. நீதிமன்றங்களும், தண்டனைகளும், காவல் நிலையங்களும், சட்டங்களும் இருப்பது இதற்காகத்தான். நீங்கள் என்னை என் வீட்டில் வந்து அடிக்க வந்தீர்களென்றால் உங்களைத் திருப்பி அடிக்கும் உரிமையோ அல்லது குறைந்த பட்சமாக என்னை உங்கள் வன்முறையிலிருந்து தற்காத்துக் கொள்ளும் உரிமையோ எனக்கு இருக்கிறது. அமைதி மார்க்கம் என்று சொல்லி கோழையாக இருந்து உயிரை விட அங்கே அனுமதி இல்லை.

இஸ்லாமிய ஃபத்வா என்பது என்ன என்பதை, 'பத்துப் பைசா பெறாத ஃபத்வாக்கள்' என்ற எனது திண்ணைக் கட்டுரையில் விளக்கி இருந்தேன்; நேரமிருப்பின் பார்வையிடலாம். நன்றி!.

ஃஃஃ

சுட்டிகள்: 1- http://www.thinnai.com/?module=displaystory&story_id=80801315&format=html 2 - http://www.milligazette.com/Archives/2004/16-31Aug04-Print-Edition/163108200454.htm 3 - http://nrcw.nic.in/shared/sublinkimages/60.htm 4 - http://www.thinnai.com/?module=displaystory&story_id=80610062&format=html 5 - http://www.thinnai.com/?module=displaystory&story_id=80708236&format=html